“Simbolo!”

Ano nga ba ang “sign”? Ito ba ‘yung sa Mathematics na subject? Together with cosine and tangent? Ito ba ‘yung English ng “sine” kung san ka nanunuod ng movie? Ito ba ‘yung perma? Ito ba ‘yung kailangan ng halaman para mabuhay? “Sign-light” ba? Ahhhh! Ito siguro ‘yung hinihingi o hinihintay sa tuwing tayo ‘y nag-dadoubt or di kaya magdedecide? Ito nga siguro ‘yun. Pero una sa lahat. Naniniwala ba kayo sa sign? Sabi nila, “Oo! Naniniwala kami! Kasi ito yung paraan ni God para tulungan kami sa pag decide.” “Oo! Kasi ito ‘yung pahiwatig! Sign itself.” “Hindi! Kasi hindi naman ‘yun totoo at nagkakatotoo eh!” “Hindi! Kasi pinapaasa niya lang ang mga taong nagpupursige at ginagawa ang lahat. Pero sa huli siya parin ‘yung susundin which is masakit.” Sabi ko naman, “Okey lang naman maniwala o hindi sa sign eh. Depende naman satin kung mararamdaman natin ito or hindi na usually nararamdaman talaga natin ngunit ‘di natin alam na naramdaman na pala natin ito. Ang sign kasi gamit sa pagdedesisyon, kapag nagdodoubt or naguguluhan. Kasi laging nadiyan lang ang sign. Hindi hinihintay, hinihingi. Ito ay kusang dadating sa atin ‘yun nga lang minsan hindi natin alam. At huli, para malaman natin kung ito na nga ‘yung sign, let us define “sign”. Ano nga ba talaga ang sign? Ito mismo ‘yung nararamdaman natin, nafefeel, nakikita(mentally) at napapansin(emotionally) natin. Hindi ito ‘yung mga bagay o pangyayaring imposible at mababa lang lang ang chance para magkatotoo, dahil sating mga nararamadaman, ito na ‘yung sign. ‘Yung nga lang, nasa atin ‘yun kung gusto talaga nating mangyari yung ating gusto, kailangan nating sabayan at pakisamahan ang mga “sign” na ito.